Σε αυτή την κατοικία στον Άγιο Τύχωνα διερευνήθηκαν γραμμικές μορφές με απώτερο στόχο την πλήρη και λειτουργική αξιοποίηση ενός γραμμικού οικοπέδου, παράλληλα με την εκμετάλλευση την φυσικών του χαρακτηριστικών. Έτσι, με μία δυναμική κίνηση και την χρήση ενός πλαισίου από εμφανές σκυρόδεμα ενοποιήθηκε μορφολογικά όλο το μήκος του οικοπέδου, ξεκινώντας από τους χώρους στάθμευσης, τους κοινόχρηστους χώρους της κατοικίας, μέχρι και την βοηθητική οικοδομή. Οι ιδιωτικοί χώροι φιλοξενούνται στον όροφο, σε ένα λευκό όγκο, δίνοντας μία μοντερνιστική νότα, αφού διαφοροποιείται το υλικό ανάλογα με την λειτουργία. Όλοι οι χώροι του κτιρίου ανοίγονται προς τον νότο και την θέα, ενώ οι μεγάλες συρόμενες γυάλινες επιφάνειες του ισογείου δίνουν την δυνατότητα ενοποίησης του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο, ενώ παράλληλα διασφαλίζεται ο ηλιασμός κατά τον χειμώνα και η πλήρης ηλιοπροστασία κατά το καλοκαίρι. Η χρήση περσίδων στον βορρά δίνουν την απαραίτητη ιδιωτικότητα από τον δρόμο ενώ παράλληλα επιτρέπουν τον διαμπερή αερισμό του εξωτερικού ημιυπαίθριου χώρου, ενώ οι περσίδες στην οροφή του βοηθούν στην θερμική εκτόνωσή του. Όλα τα παραπάνω και σε συνδυασμό με ενεργητικά ηλιακά συστήματα, οδήγησαν σε ένα κτίριο σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας (nZEB).
