Μινιμαλιστικές μορφολογικές επιλογές, πλαστικότητα της γεωμετρίας και μία συνειδητή απόφαση για να ξεχωρίσουν τα άκρως απαραίτητα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του κτιρίου, οδήγησε σε ένα αποτέλεσμα βασισμένο στην απλότητα, χωρίς διακοσμήσεις και υπερβολές. Παράλληλα, η ταύτιση του σχεδιασμού με μοντερνιστικά πρότυπα έδωσε την κεντρική ιδέα, η οποία αναλύεται στην σύνθεση τριών βασικών όγκων, που διαχωρίζονται με βάση το υλικό και την λειτουργία τους – εμφανές σκυρόδεμα για τον χώρο εστίασης, λωρίδες ξύλου για τους κοινόχρηστους χώρους και λευκό χρώμα για τους ιδιωτικούς. Παράλληλα, ο βιοκλιματικός σχεδιασμός του έργου, οδήγησε σε ένα κτίριο σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας (nZEB), το οποίο αξιοποιεί μεταξύ άλλων ειδικά σχεδιασμένα συστήματα παθητικής σκίασης, υψηλή θερμομονωτική ικανότητα και μελετημένους προσανατολισμούς έτσι ώστε να ευνοείται ο φυσικός ηλιασμός, φωτισμός και αερισμός. Η εσοχή στην νότια πλευρά του λευκού όγκου στο ισόγειο, δημιουργεί ένα καλυμμένο υπαίθριο χώρο, ο οποίος πέραν του φυσικού φωτός που παρέχει, ενοποιεί τον εσωτερικό με τον εξωτερικό χώρο δίνοντας μία αίσθηση συνέχειας στον χρήστη.
