Η αποπεράτωση του έργου ολοκληρώθηκε το 2009. Πρόκειται για ένα διατηρητέο κτήριο της δεκαετίας του 1940 στο οποίο στεγάζονταν ένα καφενείο στο ισόγειο και μία κατοικία στον όροφο. Μορφολογικά οι δύο χρήσεις διακρίνονταν εξωτερικά, αφού στο χαμηλότερο επίπεδο ήταν εμφανής η λιθοδομή, ενώ ο όροφος ήταν επιχρισμένος. Το κτιριολογικό πρόγραμμα του έργου απαιτούσε την μετατροπή του συγκροτήματος σε μία κατοικία. Αυτό το δεδομένο, δεν επηρέασε την αποκατάσταση, αφού διατηρώντας την διάκριση των υλικών κρατήσαμε ανεπηρέαστη την ιστορικότητα και αυθεντικότητα του κτίσματος. Τα κουφώματα που μπορούσαν να συντηρηθούν, συντηρήθηκαν και όσα καινούργια χρησιμοποιήθηκαν είναι πιστά αντίγραφα των αυθεντικών. Χρωματικά, αποδόθηκαν όπως τα αυθεντικά. Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η τυπολογία της κατοικίας, διαφέρει από τις τυπικές κατοικίες του χωριού και έχει ένα αστικό χαρακτήρα, κάτι που υποδηλεί ότι ο αρχικός ιδιοκτήτης ήταν ευκατάστατος.
