Σε αυτή την βιοκλιματική κατοικία ακολουθήθηκε μινιμαλιστική κατεύθυνση με απώτερο στόχο να ξεχωρίσουν τα πραγματικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, ενώ ο σχεδιασμός βασίστηκε σε μοντερνιστικά πρότυπα, αφού η λειτουργία του κτίσματος αποτυπώνεται στην γεωμετρία του. Η κεντρική ιδέα αναλύεται στην σύνθεση δύο βασικών όγκων, οι οποίοι αναπτύσσονται σταυροειδώς, και διαχωρίζονται με βάση τον χρωματισμό και την επένδυσή τους. Γκρίζο και λωρίδες ξύλου για τους κοινόχρηστους χώρους και λευκό με πανέλα ξύλου για τους ιδιωτικούς. Ο βιοκλιματικός χαρακτήρας του κτίσματος διαφαίνεται αρχικά από το ότι οι όγκοι «ανοίγονται» προς το νότο ενώ «γυρνάνε την πλάτη» στο βορρά. Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και το πλαίσιο που περιβάλλει το κτίριο, και αναπτύσσεται ως οριζόντιο στέγαστρο στην νότια πλευρά για την παροχή ηλιοπροστασίας. Ο ενεργειακός προσανατολισμός της κατοικίας, συμπληρώθηκε με την χρήση θερμομονωτικών υλικών, διάταξη ανοιγμάτων για επίτευξη διαμπερούς αερισμού αλλά και μέσω της χρήσης ενεργητικών συστημάτων, όπως φωτοβολταϊκό σύστημα 3kW.
