Δημιουργία, ανάκτηση και ανάδειξη χώρων στο Κιλκίς

Η κεντρική ιδέα βασίστηκε στο σχολιασμό του ρυμοτομικού σχεδίου του Κιλκίς. Η χωρική έκφραση της λύσης δόθηκε από την αστική εικόνα, που είναι οι ορθοκανονικές χαράξεις (στοιχείο νεωτερισμού / εξορθολογισμού του χώρου) και τα απομεινάρια του άναρχου ιστού του παρελθόντος (κυρίως στο κέντρο της πόλης), τα δύο ιστορικά αυτά στρώματα αντικατοπτρίζονται στη χωρική έκφραση της λύσης. Η κανονικότητα της πόλης βιώνεται πιο ήπια, με ευθύγραμμες χαράξεις στο δάπεδο που ασυνείδητα σε ωθούν σε πορείες κίνησης, ενώ, οι ανήσυχες / ακανόνιστες μορφές του παρελθόντος βιώνονται εντονότερα και αναβιώνουν με την έξυπνη συνεύρεση ανεξάρτητων κελυφοποιημένων δομών που δημιουργούν απροσδόκητα «εμπόδια», περάσματα, χώρους στάσης και σημεία που περιέχουν κάποια πληροφορία. Δηλαδή, την πρόταση αποτελεί η διαμόρφωση ενοτήτων στο εσωτερικό του οικοπέδου, που την προσπέλαση τους εξυπηρετούν οι κάθετες διαδρομές. Οι διαφορετικές αυτές ενότητες χρήσεων σηματοδοτούνται από τις πολυμορφικές κατασκευές ενώ οι κάθετες κυρίως κινήσεις συνθέτουν τις ευθύγραμμες χαράξεις του δαπέδου.
Συνεργάτες Αρχιτέκτονες: Καλαθά Αντωνία, Κάρτσιου Άλκηστη