Πρόκειται για ένα ισόγειο διατηρητέο παραδοσιακό κτήριο της ημιορεινής Κύπρου, το οποίο χρησιμοποιείτο ως κατοικία και στάβλος. Μορφολογικά οι δύο χρήσεις διακρίνονταν εξωτερικά, αφού ο χαμηλότερος όγκος στέγαζε το στάβλο ενώ ο πιο ψηλός του χώρους της κατοικίας. Το κτιριολογικό πρόγραμμα του έργου απαιτούσε την μετατροπή του συγκροτήματος σε μία κατοικία και την επέκτασή της. Έτσι, τα υφιστάμενα κομμάτια αποκαταστάθηκαν πλήρως, κρατώντας ανεπηρέαστη την ιστορικότητα και αυθεντικότητα του κτίσματος. Οι αλλαγές και οι προσθήκες που έγιναν για να εκπληρωθούν τα ζητούμενα του κτιριολογικού προγράμματος, έγιναν με γνώμονα την "προστασία" και ανάδειξη του παραδοσιακού κτιρίου, χωρίς μιμητισμούς αλλά με μορφολογική διάκριση του νέου με το παλιό, ούτως ώστε να μην υπερκαλύπτει μορφολογικά τα υφιστάμενα αποκατεστημένα τμήματα. Επίσης η προσθήκη δεν «κολλάει» πάνω στα υφιστάμενα αλλά ενώνεται με ένα γυάλινο διακριτικό διάδρομο. Τα κουφώματα αποτυπώθηκαν, συντηρήθηκαν και όσα καινούργια χρησιμοποιήθηκαν είναι πιστά αντίγραφα των αυθεντικών.